Βλίτα, τα δημοφιλή.

Ο Ορειβάσιος το χαρακτηρίζει «λάχανο υδατωδέστατον», το οποίο καλλιεργείται για το φύλλωμά του αλλά και για τους σπόρους του.

Το βλίτο ή βλίτρον ή βλιταράκι ή γλίντρος είναι μια μικρή μονοετής πόα που δεν ξεπερνάει σε ύψος τα 80 εκ. αλλά κατέχει εντελώς ξεχωριστή θέση στις βραστές καλοκαιρινές σαλάτες της χώρας μας. Φυτρώνει μόνο του ή σπέρνεται ανάμεσα στα κηπευτικά των καλοκαιρινών περιβολιών.

Εντυπωσιακό είναι το αυτοφυές κόκκινο βλίτο (αγριόβλιτο)

με τα πλατιά φύλλα, το οποίο συνήθως δεν τρώγεται αλλά το αφήνουν σε γλάστρες και στις άκρες των περιβολιών ως διακοσμητική πόα. Το βλίτο έχει έντονη, καμιά φορά γλυφή και μαζί δροσερή γεύση και γι' αυτό συνήθως βράζεται σε συνδυασμό με διάφορα άλλα λαχανικά.

Ο απλούστερος και πιο διαδεδομένος τρόπος μαγειρικής του είναι ο συνδυασμός του με αμπελοφάσουλα, πατατούλες, στύφνο, κολοκυθάκια και ολόκληρες ντομάτες ή ακόμα και με καρότα, παντζάρια και κάππαρη.

Στη Γαύδο τα μαγειρεύουν γιαχνί με σκόρδο και πατάτες, ενώ στην ξερική Κάσο, όπου τα χορταρικά είναι λιγοστά, τα φτιάχνουν «λαχανοπίτια» με μπόλικο κρεμμύδι και λίγο ρύζι.

Πηγή:www.fytokomia.gr