Ίνουλα ή ελένιο.

Η ίνουλα (ελένιο) μοιάζει με μια μεγάλη χοντρή μαργαρίτα. Μπορεί να φθάσει μέχρι τα δύο μέτρα ύψος. Είναι γνωστά 60 είδη, των οποίων τα άνθη βγαίνουν κατά κεφάλια (όπως του χαμομηλιού). Στην Ελλάδα υπάρχουν 12 είδη, τα πιο σπουδαία από τα οποία είναι: 1) Ίνουλα η ελένια. φυτρώνει σε υγρά λιβάδια της ηπειρωτικής Ελλάδας και της Πελοποννήσου. Από τη ρίζα του κατασκευάζουν φάρμακα για τη βρογχίτιδα, τη φυματίωση, το ερυσίπελας κ.ά. 2) Ίνουλα η βαρύοσμη. φυτό που συναντάται σ` όλη σχεδόν την Ελλάδα, σε άγονους και

βραχώδεις τόπους. Είναι γνωστό ως "κόνυζος" ή "ψυλλήθρα". Χρησιμοποιείται από τους αγρότες για τη βαριά μυρωδιά του, με την οποία διώχνουν τα έντομα. Πολυετές φυτό, με βαθιά ρίζα, που oταν ξεραίνεται μυρίζει σαν βιολέτα κι έχει έντονη, πικρή γεύση. Έχει Γερά τριχωτά κοτσάνια. διακλαδισμένα στην κορυφή, και μακριά, μυτερά πράσινα φύλλα με χοντρά δόντια, γκρίζα και χνουδωτά στο κάτω μέρος.

Ιστορικά στοιχεία για την ίνουλα

Η ίνουλα ήταν από τα πλέον σημαντικά βότανα για τους Αρχαίους Έλληνες και τους Ρωμαίους. Το θεωρούσαν καθολικό γιατρικό για παθήσεις πολύ διαφορετικές όπως υδρωπικία, πεπτικές και εμμηνορροϊκές διαταραχές και ισχιαλγία. Η ίνουλα η ελένια ταυτίζεται πιθανώς με το πάνακες χειρώνειον , ένα από τα πιο γνωστά βότανα του Χείρωνα. Την εποχή του Ιπποκράτη τη χρησιμοποιούσαν ως τονωτικό, διεγερτικό, εμμηναγωγό και για τα αναπνευστικά νοσήματα. Η παράδοση λέει ότι το φυτό αυτό φύτρωσε από τα δάκρυα της ωραίας Ελένης .

Οι Αγγλοσάξωνες το χρησιμοποιούσαν για δερματικές νόσους, νευραλγίες, ηπατικά προβλήματα και τον βήχα. Σήμερα το χρησιμοποιούμε αποκλειστικά για παθήσεις του αναπνευστικού.

Η λατινική του ονομασία είναι Inula Helenium και στη χώρα μας το συναντούμε και με τις ονομασίες Κόνυζα, Ακόνιζα, Ψιλόχορτο, Ψιλίστρα ή Ώμονο.

Συλλογή του βοτάνου

Από το βότανο συλλέγουμε την ρίζα του από τον Σεπτέμβριο έως και τον Οκτώβριο, και την ξεραίνουμε στον ήλιο σε μικρά κομμάτια

Εναλλακτικές θεραπείες με χρήση της ίνουλας

Χρησιμοποιούμε για θεραπευτικούς σκοπούς την ρίζα η οποία συλλέγεται τον Σεπτέμβριο και Οκτώβριο. Περιέχει 40% ινουλίνη, ελενίνη (αιθέριο έλαιο), γλίσχρασμα, τριτερπένια.

Δρα ως αποχρεμπτικό, αντιβηχικό, εφιδρωτικό, στομαχικό και αντιβακτηριδιακό.

Η Ινούλα είναι ειδικό ίαμα για τον ερεθιστικό βρογχικό βήχα, ιδιαίτερα στα παιδιά. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί όπου υπάρχει έντονη καταρροή όπως στη βρογχίτιδα ή το εμφύσημα. Το γλίσχρασμα έχει μια χαλαρωτική επίδραση που συνοδεύεται από τη διεγερτική δράση του αιθέριου ελαίου. Έτσι η απόχρεμψη συνοδεύεται από μια καταπραϋντική επίδραση, η οποία στο συγκεκριμένο βότανο συνδυάζεται και με μια αντιμικροβιακή δράση.

Η ίνουλα χρησιμοποιείται ως τονωτικό, αντιβηχικό, διουρητικό και χολαγωγό, ενώ έχει και ελαφρές ανθελμινθικές ιδιότητες. Παλιά τη θεωρούσαν ειδικό για τη φυματίωση. Σήμερα οι αντιβακτηριδιακές, αντιμυκητιακές , θερμαντικές και αποχρεμπτικές του ιδιότητες το καθιστούν κατάλληλο για τα αναπνευστικά νοσήματα, όπως άσθμα, βρογχίτιδα, πνευμονικές λοιμώξεις. Η ρίζα του φυτού είναι εξάλλου κατά της άτονης δυσπεψίας και των πόνων του στομαχιού ενώ είναι και εμμηναγωγική .Εξωτερικά χρησιμοποιείται για την ψωρίαση, τον έρπη, τη φαγούρα, τις αιμορροΐδες και άλλες δερματικές παθήσεις

Τρόπος χρήσης:

Η Ινούλα συνδυάζεται καλά με το Μαρρούβιο, το Βήχιο, την Ασκληπιάδα και την Αχιλλέα για τα αναπνευστικά προβλήματα. Παρασκευάζεται ως έγχυμα. Έκχυμα : Ρίξτε ένα (1) φλιτζάνι κρύο νερό σε μία (1) κουταλιά του τσαγιού τεμαχισμένη ρίζα. Αφήστε το για 8 έως 10 ώρες. Μετά ζεστάνετε το και πιείτε το, πολύ ζεστό, τρεις φορές την ημέρα. Αν χρησιμοποιήσουμε βάμμα πίνουμε 1-2 ml βάμματος τρεις φορές την ημέρα.

Πηγή:www.phyto.gr