Αδίαντο το γνωστό Πολυτρίχι.

Φυτό με λαμπερούς λεπτούς και μαύρους μίσχους φύλλων.

Προέλευση:Τροπική Αμερική, ύψος:Μέχρι 40 cm

Μεταμφύτευση:Την Άνοιξη σε χώμα με αρκετή τύρφη Το συναντούμε κοντά σε πηγές, σε τοιχώματα πηγαδιών και γενικά σε μέρη που υπάρχει άφθονο νερό. Ονομάζεται και πολυτρίχι ή ψαλιδόχορτο ή περικοκλάδι.

Συλλέγουμε τα φύλλα του από Ιούλιο έως Αύγουστο.

Συστατικά-χαρακτήρας: Είναι ένα γλυκόπικρο χόρτο που περιέχει γαλλικό οξύ, άζωτο, αιθέριο έλαιο, βλεννώδεις ουσίες, τανίνη, πικρές ουσίες, τριτερπένια, φλαβονοειδή, φενύλ –

προπανοειδή, καροτενοειδή.

Παρά το γεγονός ότι χρησιμοποιείται εδώ και χιλιετίες δεν έχουν γίνει πολλές έρευνες για τη δράση των συστατικών του (αδιαντόνη, αδιαντοξίδη, αστραγαλίνη, β- σιτοστερόλη, καφεικά οξέα, καφειλγαλακτόση, καφειλγλυκόση, καμπεστερόλη, καροτίνες, κουμαρινικά οξέα, κουμαρυλγλυκόση, διπλοπτερόλη κ.α.)

Το 1989 Ιρακινοί επιστήμονες κατέγραψαν τις αντιμικροβιακές ιδιότητες του Αδίαντου ( δρα εναντίον σταφυλόκοκκου, E. Coli, ψευδομονάδες, candida).

Γάλλοι επιστήμονες σε έρευνες απέδειξαν ότι το αιθανολούχο απόσταγμα της ρίζας του βοτάνου δρα εναντίον του ιού που προκαλεί στοματίτιδα με φλύκταινες. Έρευνες σε πειραματικό στάδιο δείχνουν ότι το εκχύλισμα του φυτού έχει τη δυνατότητα να μειώνει τη γλυκόζη στο αίμα.

Θεραπευτικές Ιδιότητες:Το αδίαντο χρησιμοποιείται εκατοντάδες χρόνια, από την εποχή του Διοσκουρίδη, σε όλο τον κόσμο για τις θεραπευτικές του ιδιότητες.· Η κύρια χρήση του ήταν για την τόνωση των μαλλιών, την πιτυρίδα αλλά και τον βήχα.· Φυτρώνει σε όλα τα υγρά μέρη ενώ δεν μουσκεύεται.

Το αδίαντο είναι αντιβηχικό , αποχρεμπτικό και μαλακτικό για τις παθήσεις του αναπνευστικού συστήματος, ωφέλιμο στον ξερό βήχα και την καταρροή. Συστήνεται ακόμη ως εφιδρωτικό , εμμηναγωγό και κατά της εντερίτιδας. Ως διουρητικό βοηθάει στην ψαμμίαση καθώς και στις πέτρες των νεφρών, όπου καλό είναι να συνδιάζεται με αγριάδα, φούντες καλαμποκιού και άλλα διουρητικά φυτά. Είναι επίσης ωφέλιμο για την πιτυρίδα και την : Τονωτικό των μαλλιών, θεωρείται ότι σταματάει την τριχόπτωση και εξαφανίζει την πιτυρίδα. Είναι καλό και στις πέτρες των νεφρών, ενώ βοηθάει και ως αντιβηχικό στις βροχίτιγες και τα κρυολογήματα.ο βότανο εδώ και χιλιετίες χρησιμοποιήθηκε σε όλο τον κόσμο για πιτυρίαση, αλωπεκία και εμμηνορροϊκές δυσκολίες. Ο Κούλπεπερ αναφέρεται στο βότανο ως εξής - «αυτό και όλα τα είδη φτέρης είναι χρήσιμα για την θεραπεία του βήχα, άσθμα, πλευρίτιδα και επειδή είναι επίσης απαλό διουρητικό είναι χρήσιμο και σε ίκτερο, άμμο των νεφρών και ακαθαρσίες των νεφρών» Στη Γαλλία τα φύλλα και το ρίζωμα το έκαναν σιρόπι που αποκαλούσαν «Sirop de Capillaire» που ήταν δημοφιλές για προβλήματα του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος, όπως βήχα ή υπερέκκριση βλέννας.

Στη λαϊκή ιατρική χρησιμοποιήθηκε ως μέσον κατά της τριχόπτωσης. Ήταν ευρέως γνωστό με την ονομασία πολυτρίχι και αυτό διότι πίστευαν ότι έχει την ιδιότητα να προκαλεί τριχοφυΐα. Κάτι τέτοιο δεν επιβεβαιώθηκε στην πράξη στην πορεία των αιώνων, όμως αναμφισβήτητα έχει την ιδιότητα να τονώνει τα μαλλιά.

Στην Κρήτη χρησιμοποιούσαν το φυτό, που συναντούσαν στα πηγάδια ή τους τοίχους των υγρών σπηλαίων, για προβλήματα δυσμηνόρροιας.

Στη Νότιο Αμερική η χρήση του φυτού (στα μέρη που βρέχει ο Αμαζόνιος) γίνεται εδώ και χιλιετίες. Οι Περουβιανοί παρασκεύαζαν τα φύλλα του φυτού ως έγχυμα ή σιρόπι και το χρησιμοποιούσαν ως διουρητικό ή ως αποχρεμπτικό (για να καλμάρουν τον βήχα), ως εφιδρωτικό, για την αποκατάσταση της εμμηνόρροιας, να θεραπεύσουν παθήσεις της ουροδόχου κύστης, κρυολογήματα, ρευματισμούς, καούρες, χολόλιθους, αλωπεκία και ξινίλες. Στις ορεινές περιοχές των Περουβιανών Άνδεων, οι τοπικοί μάγοι και θεραπευτές έβραζαν την ρίζα και το χρησιμοποιούσαν για την αλωπεκία, τους χολόλιθους και τον ίκτερο.

Στις περιοχές της Βραζιλίας οι ντόπιοι το χρησιμοποιούν για αλωπεκία, βήχα, βρογχίτιδα, λαρυγγίτιδα, ξηρότητα λαιμού, και για βελτίωση όρεξης, και πέψης, ως τονωτικό της νεφρικής λειτουργίας, να ρυθμίσουν την εμμηνόρροια, και να διευκολύνουν τον τοκετό.

Στην Ινδία όλο το φυτό χρησιμοποιείται για να καλμάρει τις συνέπειες του διαβήτη, κρυολόγημα, βρογχίτιδα, και την ρύθμιση της εμμηνόρροιας. Εξωτερικά χρησιμοποιείται για δοθιήνες, έκζεμα και πληγές. Σε κατάπλασμα το χρησιμοποιούν για δαγκώματα φιδιών, μελισσών κ.α. Στο Νεπάλ μια κόλα που γίνεται από τα φύλλα εφαρμόζεται στο μέτωπο για να ανακουφίσει πονοκέφαλο, και στο στήθος για αναπνευστικά προβλήματα.

Χρήση: Ρίχνουμε ένα φλιτζάνι βραστό νερό σε 1-2 κουταλιές του τσαγιού φύλα και το αφήνουμε για δέκα λεπτά. Πίνουμε το ρόφημα τρεις φορές την μέρα. Για την τριχόπτωση κάνουμε και εντριβές με το αφέψημα του.Παρασκευάζεται ως έγχυμα. Ρίχνουμε ένα φλιτζάνι βραστό νερό σε ένα κουταλάκι του τσαγιού ξηρά φύλλα και το αφήνουμε σκεπασμένο για 10-15 λεπτά. Σουρώνουμε και πίνουμε 1 έως 3 φλιτζάνια την ημέρα.

Σε σιρόπι πίνουμε 2-3 κουταλιές κοφτές την ημέρα

Για τις πέτρες στις ουροφόρους οδούς βράζουμε 2 κουταλιές του φαγητού με ξηρό βότανο σε 2 φλιτζάνια νερό για 5 λεπτά. Σουρώνουμε και πίνουμε το ρόφημα κατά τη διάρκεια της ημέρας χωρισμένο σε 3 μέρη.

Για την πιτυρίδα κάνουμε εντριβές στις ρίζες των μαλλιών με κρύο αφέψημα αδίαντου κάθε βράδυ για δύο εβδομάδες.

Προφυλάξεις: Αν και δεν υπάρχει καμία αναφορά για τοξικότητα του βοτάνου, διάφορες φτέρες περιέχουν καρκινογόνες ουσίες. Επίσης πολλές φτέρες περιέχουν θειαμινάση ένα ένζυμο που απορροφά τις βιταμίνες του συμπλέγματος Β. Σε μικρές ποσότητες το ένζυμο αυτό δεν είναι επικίνδυνο για ανθρώπους που τρώνε μια διατροφή πλούσια σε βιταμίνες Β. Σε μεγάλες ποσότητες όμως προκαλείται σοβαρό πρόβλημα υγείας. Το ένζυμο αυτό όμως καταστρέφεται με το μαγείρεμα ή την αποξήρανση του φυτού. Κατά συνέπεια η σωστή δοσολογία ή η χρήση του φυτού αφού το αποξηράνουμε δεν εμπεριέχει κινδύνους.

Πηγή:herb.gr , phyto.gr